Saturday, August 8, 2009

જીવનને કોઇ ને કોઇ પાઠ શિખવતા માનવી

જીવનના દરેક રસ્તે સામે ટકરાતા માનવી
જીવનને કોઇ ને કોઇ પાઠ શિખવતા માનવી

ક્યારેક ધૈર્ય, ક્યારેક સહનશીલતા, ક્યારેક ખુશી
ક્યારેક સહિષ્ણુતા, ક્યારેક અનુકંપા, તો ક્યારેક માનવતા
બચપણથી જવાની સુધી ને જવાનીથી બુઢાપા સુધી
એક એક દિવસ એક એક પળ જીવી જતા માનવી

કદિક ખુશીથી તો કદિક દુઃખ ભર્યા હૈયે
દરેક રંગથી અંતરને રંગી દેતા માનવી
કદિક હાસ્ય, કદિક માર્મિક્તા, કદિક ગમના સથવારે
જિંદગી રૂપી નાવને દુનિયાના સાગરમાંથી પાર કરી જતા માનવી

ક્યારેક મિત્ર બની, ક્યારેક ભાઇ-બંધુ, ક્યારેક ગુરુજી
ક્યારેક બની માતા-પિતા, ક્યારેક સગા-સંબંધી,
ક્યારેક દાદા-દાદી, તો ક્યારેક મામા-માસી બની
કાંઇક ને કાંઇક નવી સમજણ આપતા માનવી

જીવનના દરેક મોડ પર જે પણ સામે મળ્યા
તેમને હર્ષોલ્લાસ્થી અપનાવી જતા માનવી
જીવનના દરેક રસ્તે સામે ટકરાતા માનવી
જીવનને કોઇ ને કોઇ પાઠ શિખવતા માનવી

અંતરનો સાદ

અંતરની અંદરથી આવતો સાદ કંઇક કહી જાય છે
જીવનને કોઇ પણ શરત વગર અપનાવવા ટકોરી જાય છે

આશાઓના સથવારે જીવન જીવવુ જરૂરી છે
પણ આશાઓ પર આશા ન રાખવા સમજાવી જાય છે

દરેક પરિસ્થિતિને ઊંડાણથી સમજી વિચારીને
મંજિલની ઊપરના બધા રસ્તાઓ પરખાવી જાય છે

દરેક પ્રશ્નનો સાચો જવાબ હોય એ જરૂરી નથી
પણ જિંદગી રૂપી આ પરીક્ષામાં પાસ કરાવી જાય છે

હંમેશા આવતા પરિસ્થિતિના પ્રશ્નો સમજાતા નથી
ન સમજાવીને પણ કાંઇક ને કાંઇક સમજાવી જાય છે

અંતરની અંદરથી આવતો સાદ કંઇક કહી જાય છે

એક મેક ના સથવારે

એક મેક ના સથવારે ચાલ આ જીવન જીવી જઇએ
ગમે તેવી કઠિન પરિસ્થિતિમાંથી પણ પાર ઉતરી જઇએ

સથવારાનો મતલબ નિકટ્તા નથી હોતી
એક્બીજાને સમજીને ચાલ વધુ નિકટ બની જઇએ

સપનાઓ જોવાના બંધ કરી દીધા છે હવે મેં
હકીકતને અપનાવીને માનસિક રીતે મુક્ત બની જઇએ

ભવિષ્યની તો કોઇજ ખબર નથી પડતી
ચાલ ફરીથી એ જ પુરાણે રસ્તે પાછા વળગી જઇએ

હમેશા તને મારી સાથે રાખવાનુ તો શક્ય નથી
એટ્લે જ એક્બીજાને હ્રદયમાં વસાવવા આપણે માની જઇએ

પંખી બનીને આકશમાં ઉડ્વાના અભરખા હતા મને
ઉડી તો લીધું, પણ ચાલ પાછા ધરતી પર આવી જઇએ

માનવીનું ખોળિયું હમેશા સાથે રહેતુ નથી
સ્વજનોના વિયોગને ખુશીથી અપનાવી લઇએ